Jan Rot 
27-03-2022 
Podium Kloosterhof Hoogerheide

Als ik aankom bij Podium Kloosterhof te Hoogerheide word ik door een aardige medewerker begeleid naar de kelders van het theater. Hier is de kleedkamer te vinden waar Jan Rot zich voorbereidt. Wanneer ik om de hoek van de kleedkamer kijk, zie ik een man die uitgeput op een luchtbed ligt. Jan groet me en verontschuldigt zichzelf meteen. We hadden afgesproken dat hij zijn pak aan zou trekken, hetzelfde dat hij tijdens zijn optredens draagt. In plaats daarvan heeft hij zijn trui en spijkerbroek aan. Hij geeft aan geen energie te hebben om zich al om te kleden, het lichaam is op. Jan zegt: “zoek maar een geschikte plek voor de foto, en roep me er dan maar bij”. 

Wanneer ik aan het rommelen ben in mijn cameratas verontschuldigt Jan zich nogmaals: “Sorry hoor, ik ben helemaal niet onvriendelijk, maar ik heb het erg zwaar vandaag”. Even later staat Jan op, pakt een blikje Ice Tea en een klapstoel, en gaat in de doucheruimte zitten. Ik denk bij mezelf: laten we de foto maar gewoon op die plek maken, het is al zwaar genoeg voor hem. “Maak maar eens een mooie foto van me, want dit zou zomaar de laatste kunnen zijn”, zegt Jan. Het is moeilijk glimlachen voor hem, maar even later, nadat hij enkele keren met zijn handen door zijn haar is gegaan, komt er toch een lach tevoorschijn. ‘Dat vind je leuk he?’, vraagt Jan. Ik zeg: “Natuurlijk, en je fans zullen dit ook waarderen”. 

Jan voorziet de passe-partout van een handtekening en gaat weer snel op zijn luchtbed liggen om alle energie te sparen voor zijn optreden. Ik laat Jan weten dat ik enorm veel respect voor hem heb, zoals hij omgaat met zijn ziekte. Het is mooi om te zien hoe hij zijn passie voor het podium blijft behouden en dat hij doorgaat met optreden tot het niet meer gaat. Ook vind ik het bijzonder dat hij de tijd heeft genomen om deze foto te maken voor No Guts No Glory. Jan bedankt me op zijn beurt voor de foto en waardeert het dat ik speciaal voor hem ben langsgekomen.

Even later komt gitarist Laszlo Versteeg binnen en zegt: “Zoals je Jan nu ziet, zo zie je hem niet op het podium. Daar gaat de knop om en is hij een heel ander mens”.

Later hoor ik dat zijn optreden indrukwekkend is geweest en hoop ik dat Jan nog lang kan genieten van alle optredens, en wij van hem. Helaas komt na een paar weken het trieste nieuws:

Lieve vrienden
Na een nieuwe scan is als een mokerslag aangekomen dat ik niet nog – zoals verwacht – een paar maanden, maar eerder een paar weken te leven heb.
Mijn conditie holt achteruit.
Daarmee zijn alle plannen van de baan, het restant OK Boomer en helaas, helaas ook het grote afscheidsfeest in Nieuwe Luxor op 24-4.
Ik wens jullie alle liefs en ook sterkte met dit verdrietige nieuws.
Ik hoop er met mijn gezin nog een bijzondere tijd van te maken en dank iedereen voor alle warmte, steun en applaus de afgelopen decennia.

Ik ben nog niet weg hier, maar zeg het alvast:
Het was een prachtig leven.
Liefs, Jan